Publikacje
Postawy rodziców wobec dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym
Opracowała: mgr Mirosława Malina
Wzrastające zainteresowanie problematyką rodzinną i prowadzenie licznych badań na temat rodziny dało możliwości odpowiedzi na liczne pytania i otworzyło drogę do rozwiązywania jej trudnych problemów. Temat niniejszego artykułu podjęto z uwagi na ogromne znaczenie rodziny w harmonijnym rozwoju psychicznym i fizycznym dziecka specjalnej troski, określanego także dzieckiem niepełnosprawnym.
Rodzina jest pierwszym naturalnym środowiskiem dziecka, do którego wchodzi w momencie poczęcia i narodzin. Ona to zaspokaja jego różnorodne potrzeby, wdraża do różnych czynności, wszczepia nawyki i postawy oraz kształtuje osobowość.
Rola rodziny nabiera szczególnego znaczenia w sytuacji wychowania dziecka, które wykazuje odchylenia w stanie zdrowia i rozwoju.
Bardzo ważne jest określenie jaką postawę wobec życia innych ludzi, a nade wszystko wobec własnego niepełnosprawnego dziecka zajmują jego rodzice. Od ich postaw będzie bowiem zależało to, czy dzieci niepełnosprawne będą szukały dróg uczestnictwa w życiu społecznym na miarę swoich możliwości, czy też pozostaną w ukryciu, z dala od kontaktu z otoczeniem, a przez to pozbawieni własnego rozwoju.
Opieka nad dzieckiem z mózgowym porażeniem dziecięcym jest szczególnie trudna ze względu na złożoność i długotrwałość tego zespołu oraz ze względu na przeżycia rodziców związane z zaakceptowaniem niepełnosprawności dziecka co może przyczynić się do dezorganizacji życia rodziny, a także ujawnienia nieprawidłowych postaw rodzicielskich.
Umiejętne wsparcie społeczne i profesjonalne wobec rodziców, rozpoczęte w momencie rozpoznania u dziecka zaburzeń jego rozwoju, może pomóc im w pokonywaniu trudności związanych z niepełnosprawnością dziecka, wyzwolić energię w kierunku realnej pomocy dziecku, a także w wykształceniu prawidłowych postaw rodzicielskich. Postrzeganie dziecka z zespołem mózgowego porażenia dziecięcego wyłącznie przez pryzmat trudności jest krzywdzące i nie może przynosić pozytywnych efektów. Dzieci takie otoczone miłością, którym jednak rodzice stawiają wymagania, zezwalają na samodzielność i niezależność, co cechuje pożądane postawy rodzicielskie, będą prawidłowo się rozwijać, akceptować siebie i swoją niepełnosprawność, aktywnie uczestniczyć w życiu i w pełni realizować swoje potrzeby.
Negatywna postawa rodziców polegająca na zbytnim ochranianiu dzieci z zespołem mózgowego porażenia dziecięcego wpływa na wzmożoną reaktywność typu lękowego oraz tendencję do wycofywania się.
Dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym muszą żyć wśród osób pełnosprawnych, dlatego ze wszech miar korzystna jest całkowita integracja we wszystkich sferach funkcjonowania takich dzieci.
Opracowała: mgr Mirosława Malina Publikacje
Linki do materiałów dydaktycznych: scenariuszy zajęć, przykładów rozwiązań metodycznych
«« wróć
| 
